Την απάντηση αυτή έδωσε ο αρχηγός μίας φυλής ινδιάνων, ο Σιάτλ,
προς τον Πρόεδρο της Αμερικής (Η.Π.Α) Φραγκλίνο Πήρς (1853-1857),
όταν ο τελευταίος ζήτησε από τον Σιατλ να πουλήσει στην κυβέρνηση τη γη του.
Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας.
Ο μεγάλος αρχηγός μηνάει ακόμα φιλικά και καλοθέλητα.
Καλοσύνη του, γιατί ξέρουμε πως αυτός λίγο τη χρειάζεται αντίστοιχα τη φιλία μας.
Την προσφορά του θα τη μελετήσουμε,
γιατί ξέρουμε πως αν δεν το πράξουμε,
μπορεί ο λευκός να προφτάσει με τα όπλα και να πάρει τη γη μας.
Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό
- τη ζέστα της γης;
Για μας μοιάζει παράξενο.
Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν.
Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας;
Κάθε μερος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου.
Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα,
κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές,
κάθε ομίχλη στο σκοτεινό δάσος,
κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι,
στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό.
Ξέρουμε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας.
Τα μέρη της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν γι' αυτόν διαφορά,
γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη όλα όσα του χρειάζονται.
Η γη δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει,
και αφού τον καταχτήσει πηγαίνει παρακάτω.
Με την πλεονεξία που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο.
Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας, κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου.
Όμως αυτό μπορεί και να συμβαίνει,
επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.
Αν αποφίσω και δεχτώ, θα βάλω έναν όρο.
Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του.
Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα;
Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση,
ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη εσωτερική μοναξιά,
γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, τα ίδια συμβαίνουν στον άνθρωπο.
Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει;
Ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός.
Μπορεί να θαρρείτε πως και Εκείνος είναι δικός σας,
όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας.
Αλλά δεν το δυνόσαστε.
Εκείνος είναι Θεός όλων των ανθρώπων.
Και το έλεός Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και λευκούς.
Αυτή η γη Του είναι ακριβή.
Όποιος τη βλάφτει, καταφρονάει το Δημιουργό της.
Θα περάσουν οι λευκοί - και μπορεί μάλιστα γρηγορότερα από άλλες φυλές.
Όταν μαγαρίζεις συνέχεια το στρώμα σου,
κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου.
Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν,
όταν όλα τα άγρια αλόγατα μερέψουν,
όταν την ιερή γωνιά του ΄δασους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνώτο
και το θέαμα των φουντωμένων λόφων
το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους,
τότες που να βρεις το δάσος;
Που να βρεις τον αϊτό;
Και τι σημαίνει να πεις έχε γειά στο άλογο σου και στο κυνήγι;
Σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.
Πουθενά δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά μέσα στις πολιτείες του λευκού.
Πουθενά δε βρίσκεται μια γωνιά να σταθείς
και να ακούσεις τα φύλλα στα δένδρα την άνοιξη
ή το ψιθύρισμα που κάνουν τα ζουζούνια πεταρίζοντας.
Όμως μπορεί, επειδή, καταπώς είπα, είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω
- μπορεί μοναχά για το λόγο αυτόν ο σαματάς να ταράζει τα αυτιά μου.
Μα τι μένει από τη ζωή,
όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί
τη γλυκιά φωνή που βγάνει το νυχτοπούλι
ή τα συνακούσματα των βατράχων ολόγυρα σε ένα βάλτο μέσα στη νυχτιά;
Ο ερυθρόδερμος προτιμάει το απαλόηχο αγέρι
λαγαριασμένο από την καταμεσήμερη βροχή
ή μοσχοβολημένο με το πεύκο.
Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας,
γιατί όλα τα πάντα μοιράζονται την ίδια πνοή - τα ζώα, τα δένδρα, οι άνθρωποι.
Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει προσοχή στον αγέρα που ανασαίνει.
Σαν ένας που χαροπολεμάει για μέρες πολλές, δεν οσμίζεται τίποτα.
Αν ξέραμε, μπορεί να καταλαβαίναμε
- αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού,
τις ελπίδες που περιγράφει στα παιδιά του τις μακριές χειμωνιάτικες νύχτες,
τα οράματα που ανάφτει στο μυαλό τους,
ώστε ανάλογα να δέονται για την αυριανή.
Αλλά εμείς είμαστε άγριοι.
Μας είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού.
Και επειδή μας είναι κρυφά, θα εξακολουθήσομε το δρόμο μας.
Αν τα συμφωνήσομε μαζί, θα το πράξουμε,
για να σιγουρέψουμε τις προστατευόμενες περιοχές που μας τάξατε.
Εκεί θα ζήσομε, μπορεί, τις μετρημένες μέρες μας καταπώς το θελήσομε.
Όταν ο στερνός ερυθρόδερμος λείψει από τη γη,
και από τη μνήμη δεν απομείνει παρά ο ίσκιος από ένα σύννεφο
που ταξιδεύει στον κάμπο,
οι ακρογιαλιές αυτές και τα δάση θα φυλάγουν ακόμα τα πνεύματα του λαού μου
γιατί αυτή τη γη την αγαπούν, όπως το βρέφος αγαπάει το χτύπο της μητρικής καρδιάς.
Αν σας την πουλήσουμε τη γη μας,
αγαπήστε την καθώς την αγαπήσαμε εμείς,
κρατήστε ζωντανή στο λογισμό σας τη μνήμη της γης,
όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε,
και με όλη σας τη δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεση σας, με όλη την καρδιά σας,
διατηρήστε τη για τα τέκνα σας,
και αγαπήστε την καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας.
Ένα ξέρουμε - ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός.
Η γη Του είναι ακριβή.
Ακόμα και ο λευκός δε γίνεται να απαλλαχτεί από την κοινή μοίρα, το θάνατο.
Μετάφραση ο Ζήσιμος Λορεντζάτος
