Ευγνωμοσύνη για αυτά που έχουμε !

Αν περιορίζαμε ολόκληρη την ανθρωπότητα σε ένα χωριό εκατό κατοίκων, αλλά διατηρούσαμε τις αναλογίες όλων των λαών τότε αυτό το χωριό θα αποτελείτο από:

57 Aσιάτες
21 Ευρωπαίους
14 Αμερικανούς
8 Αφρικανούς 

52 γυναίκες
48 άνδρες 

70 μη άσπρους
30 άσπρους

70 μη Χριστιανούς
30 Χριστιανούς

6 πρόσωπα θα κατείχαν το 59% του παγκόσμιου πλούτου.
Και τα 6 θα προέρχονταν από την Αμερική.

80 θα είχαν μη ικανοποιητικές συνθήκες κατοικίας.

70 θα ήταν αναλφάβητοι.

50 θα ήταν υποσιτισμένοι.

1 θα πέθαινε.

 2 θα γεννιόνταν.

1 θα είχε κομπιούτερ.

1 (μόνο ένας) θα είχε πτυχίο Πανεπιστημίου.

Αν κάποιος παρατηρήσει τον κόσμο από αυτή την πλευρά,
τότε γίνεται φανερό στον καθένα ότι η ανάγκη για συναδέλφωση, κατανόηση, αποδοχή και μόρφωση είναι πολύ μεγάλη.

Σκεφτείτε τα ακόλουθα:

Αν σήμερα το πρωί
ξυπνήσατε υγιείς και όχι άρρωστοι
τότε είστε πιο τυχεροί από 1 εκατομμύριο ανθρώπους
οι οποίοι δεν πρόκειται να ζουν την επόμενη εβδομάδα.

Αν δεν ζήσατε ποτέ ένα πόλεμο,
ούτε νοιώσατε την μοναξιά της αιχμαλωσίας,
την αγωνία του τραυματισμού και την πείνα
τότε είστε τυχερότεροι από 500 εκατομύρια ανθρώπους του κόσμου.

Αν μπορείτε να
πηγαίνετε στην εκκλησία χωρίς τον φόβο ότι θα σας απειλήσουν,
θα συλλάβουν ή θα σας σκοτώσουν,
τότε είστε τυχερότεροι από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους του κόσμου.

Αν έχετε φαγητό μέσα στο ψυγείο σας,
αν είστε ντυμένοι,
αν έχετε μια στέγη πάνω από το κεφάλι σας και ένα κρεβάτι,
τότε είστε πλουσιότεροι από το 75% των κατοίκων αυτού του κόσμου.

Αν έχετε
λογαριασμό στην τράπεζα,
λίγα λεφτά στο πορτοφόλι και
λίγα ψιλά σε ένα κουμπαρά,
τότε ανήκετε στο 8% των εύπορων ανθρώπων αυτού του κόσμου.

 

Αν διαβάζετε αυτή την είδηση είστε διπλά ευλογημένος γιατί:
1. Κάποιος σας έχει σκεφτεί.
2. Δεν ανήκετε στα δύο δισεκατομμύρια ανθρώπων που δεν ξέρουν να διαβάζουν.
3. Έχετε ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Κάποιος είπε κάποτε:
Να δουλεύεις σαν να μην σου χρειάζονταν χρήματα.
Να αγαπάς σαν να μην σε έχουν πληγώσει ποτέ.
Να χορεύεις σαν να μην σε παρακολουθούσε κανείς.
Να τραγουδάς σαν να μην σε άκουγε κανείς.
Να ζεις σαν να ήταν ο παράδεισος πάνω στη γη.


Αυτή είναι η διεθνής εβδομάδα φιλίας.
Δώστε αυτή την είδηση σε όσους ονομάζετε φίλους.
Αν δεν την δώσετε δεν θα γίνει τίποτα.
Αν την δώσετε θα κερδίσετε ένα χαμόγελο από κάποιον.

Ο θεός των μικρών πραγμάτων...

Πρίν προβάλετε το βίντεο, απενεργοποιήστε τη μουσική της ιστοσελίδας
κάνοντας κλίκ στην ένδειξη >II στο I pod (Δεξία της ιστοσελίδας).

Τι δεν μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα.

Από το Αρχονταρίκι της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου (Ρουμάνικη Σκήτη)

Μεγίστη Λαύρα,Αγιο όρος.

Καλό; Κακό; Ποιός ξέρει...

Κάποτε σε μία μακρινή χώρα,

ζούσε ένα αγρότης με το μοναχογιό του.

Όλη τους περιουσία ήταν ένα μικρό κομμάτι γης

και ένας όμορφος άσπρος επιβήτορας.

Ενα βράδυ κουρασμένος ο γιος,

ξέχασε να κλείσει την πόρτα του σταύλου

και το πρωι το άλογο είχε εξαφανιστεί.

Για αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους ήταν μια ανείπωτη τραγωδία,

καθώς τώρα δεν μπορούσαν πια να οργώσουν τη γη τους...

Μεγάλο κακό σας βρήκε, τους έλεγαν θλιμένοι οι χωριανοί.

Κακό;.........Καλό;.........Ποιός ξέρει απαντούσε ήρεμος ο γέρος.

 

Λίγες μέρες αργότερα το άλογο ξαναγύρισε

φέρνοντας ως επιβήτορας μαζί του, ένα ολόκληρο κοπάδι από φοράδες.

Ο έμπειρος γέρος με το γιο, δεν δυσκολεύτηκαν να τις παγιδεύσουν.

Μεγάλο καλό σας βρήκε, τους έλεγαν με χαρά και λίγο φθόνο οι χωριανοί.

Καλό;.........Κακό;.........Ποιός ξέρει απαντούσε ήρεμος ο γέρος.

Καθώς ο γιος προσπαθούσε να δαμάσει μια φοράδα

έπεσε και έσπασε το πόδι του.

Πως θα θερίσετε το χωράφι έλεγαν οι χωριανοί, μεγάλο κακό σας βρήκε...

Κακό;.........Καλό;.........Ποιός ξέρει απαντούσε ήρεμος ο γέρος.

Πόλεμος ξέσπασε στη χώρα

και όλοι οι άντρες του χωριού επιτάχθηκαν.

Ο γιος με το σπασμένο πόδι

ήταν ο μοναδικός νέος άντρας που έμεινε στο χωριό.

Τελικά το ατύχημα σας έκανε μεγάλο καλό, έλεγαν οι χωριανοί.

Καλό;.........Κακό;.........Ποιός ξέρει απαντούσε ήρεμος ο γέρος...

Και η ιστορία συνεχίζεται.............................................................................................

χωρίς κανείς να ξέρει σίγουρα, αν ήταν τελικά για καλό ή κακό.............................

Τι είναι ευτυχία. Θανάσης Βέγγος

“Έπρεπε να γεράσω, αγόρι μου, για να μάθω τι είναι ευτυχία.


Τελικά ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια, δύο χέρια…

Αυτά που θα σε αγκαλιάσουν,

θα σε κρατήσουν,

θα σε κοιμήσουν,

θα σε περιποιηθούν,

θα σου μαγειρέψουν,

θα σε χαιδέψουν

και στο τέλος θα σου κλείσουν τα μάτια.

Τα πολλά χέρια απλά σε κατσιάζουν…

Χάσιμο χρόνου.


Θα το δείς κι εσύ όσο μεγαλώνεις…”

Ασμα ασμάτων. Το ωραιότερο ερωτικό ποίημα των αιώνων.

O ANTPAΣ

 «Ποια είναι τούτη που προβαίνει σαν αυγή
ωραία σαν φεγγάρι, λαμπερή σάν ήλιος.

Όπως το κρίνο ανάμεσα στ’αγκάθια
η αγαπημένη μου μες τις κοπέλες

Όμορφη, όμορφη, όμορφη που ‘σαι αγαπημένη μου.
Τι όμορφη που είσαι.
Γλυκιά σαν του περιστεριού και τρυφερή η ματιά σου.

Ωσάν την κόκκινη κλωστή τα χείλια σου
κι είναι γλυκιά η λιαλιά σου·
σαν την σκελίδα του ροδιού το μάγουλό σου
μεσ’ απ’ το πέπλο σου.

Τα δυο σου στήθια μοιάζουνε δίδυμα ζαρκαδάκια
που να βοσκήσουν βγήκανε μες στα ανθισμένα κρίνα.
Φίλα με, φίλα με, μ’ όλα τα φιλιά που έχεις μες στο στόμα,
μέθα με στης αγκάλης σου το πιο γλυκό κρασί,
και το όνομα σου άρωμα, μύρο χυμένο κάτω.
Μέλι κερήθρας στάζουνε τα δυο γλυκά σου χείλη,
μέλι και γάλα αργοκυλούν στη γλώσσα σου από κάτω.
Κήπος κλειστός, ολάνθιστος είσαι αγαπημένη,
πηγή με γάργαρο νερό.

Παράδεισος από δροσιές, παράδεισος από ροδιές το κάθε σου αυλάκι.
Κανέλα, μοσχοκάλαμο κι’ ο νάρδος με τον κρόκο,
και ρίζες αρωματικές του Λίβανου
και σμύρνα και αλόη, και όποιο μύρο πεις, σε σένα ευωδιάζουν.

...Kι ο ανασασμός σου σαν του μήλου·
τα λόγια σου σαν το καλό κρασί
που δίκαια χύνεται για τον αγαπημένο
και που γλιστρά στα ναρκωμένα χείλη.

Eίσαι πανέμορφη αγαπημένη μου
χωρίς ψεγάδι.

Αχ, μου ‘χεις κλέψει την καρδιά , 
μ’ ένα σου βλέμμα μοναχά, μια χάντρα στο λαιμό σου...

H NYΦH

Ωσάν μηλιά στα δέντρα του δρυμού
o αγαπημένος μου στα παλικάρια·
Στον ίσκιο του λαχτάρησα και κάθισα
Κι ο καρπός του γλυκός στον ουρανίσκο.

Eγώ είμαι του αγαπημένου μου
Κι ο πόθος του για μένα.
Nα με φιλήσει με τα φιλιά του στόματός του!

H αγκάλη σου, από το κρασί είναι πιο καλή
κι η ευωδιά των μύρων σου απ’όλα τα αρώματα·
μύρο χυμένο τ’ όνομά σου.

Έλα να βγούμε αγαπημένε, στους αγρούς,
Να νυχτωθούμε σε χωριά
Και να μας βρει το χάραμα στ’ αμπέλια.
Nα ιδούμε μη ροδάμισε τ’ αμπέλι,
Μην τα μπουμπούκια έχουν ανοίξει,
Μη βγάλαν άνθος οι ροδιές·
Εκεί θα σου δώσω τον κόρφο μου.
Oι μαντραγόρες άπλωσαν τη μυρωδιά τους
Και στις θύρες οι ωραίοι καρποί,
Νέοι και παλαιοί, αγαπημένε, που φύλαξα για σένα.

Σήκω Βοριά, έλα Νοτιά, φύσα τα κλωνιά μου,
να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού οι ευωδιές μου.
Σήκω Βοριά, έλα Νοτιά φυσήξτε τα κλωνιά μου
να ξεχυθούν, να σκορπιστούν παντού τα αρώματά μου.

Κι’ ας κατεβεί ο άντρας μου στο κήπο που ‘ν’ δικός του,
για να γευτεί όποιο καρπό απ’ τα κλαδιά του θέλει,
για να γευτεί όποιο καρπό απ’ τα κλαδιά μου θέλει.

Bάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
ωσάν σφραγίδα στο μπράτσο σου·
είναι δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο
και σκληρός ο πόθος σαν τον Άδη·
οι σπίθες της είναι σπίθες της φωτιάς
φλόγα του Θεού.
νερά, ποτάμια δεν μπορούν
να σβήσουν την αγάπη.