Οι Ελληνες είναι οι Hνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού. Νίτσε

Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του,

 ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του

από τους Έλληνες

Η προσπάθεια αυτή,

είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια,

διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν,

φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού,

έχανε χρώμα και ζωή,

στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν,

κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά,

μια οργή ποτισμένη με μίσος,

ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων,

εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους,

που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό (για κάθε εποχή),

ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Μα ποιοι, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη,
οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι,

τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα,

και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη,

μια θέση πάνω από το πλήθος.

Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους,

δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο,

με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα, να απαλλαγούμε απ' αυτούς.

Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως,

του μίσους, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή,

να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο

απέναντι στους Έλληνες.

Βέβαια, πού και πού,

κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια,

την αλήθεια που διδάσκει ότι,

οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού

και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα,

όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών,

είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες),

οι οποίοι τελικά αθλούνται,

οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο,

την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα»

Νίτσε (Η Γένεση της Τραγωδίας", κεφ. XV, 1872)

Γιατί περιπλέκουμε τα πράγματα;

Γιατι περιπλέκουμε τα πράγματα ;

 

Σου λείπει κάποιος ;................................Τηλεφωνησέ του!

Θέλεις να συναντήσεις κάποιον;...........Καλεσέ τον!

Θέλεις να σε καταλάβουν ;.....................Εξηγήσε!

Εχεις ερωτήσεις;.....................................Ρώτησε!

Δε σου αρέσει κάτι;................................Πες το!

Σου αρέσει κάτι;......................................Δήλωσέ το!

Θέλεις κάτι:.............................................Επιδιωξέ το!

Αγαπάς κάποιον;...................................Πες του το!

Κανείς δεν ξέρει τι γίνεται μέσα στο μυαλό σου

Είναι καλύτερο να εκφράζεσαι από το να περιμένεις...

Εχεις ήδη το ΟΧΙ, πάρε το ρίσκο να πείς ΝΑΙ...

ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΖΩΗ

Κανε τα πράγματα απλά !

Εισαι τόσο όμορφη! Sailor.

Σκήτη

Είσαι τόσο όμορφη!

Πήρες απ'τα μάτια μου

μια χούφτα σκοτάδι

κι έγινε μες τις παλάμες σου

ένας μικρός, ολόλευκος κρίνος

Πως το'κανες αυτό;

Δεν ξέρω

 Σ'άκουσα μόνο που ψιθύριζες

"εσύ δεν είσαι αυτό"

κι ύστερα δε θυμάμαι...

Είσαι τόσο όμορφη!

Ξύπνησα απόψε ξαφνικά

κι ένιωσα να με χαϊδεύει τρυφερά

ένα σου βλέμμα

κι είχε ντυθεί

ένα πόθο από άλικο μετάξι

κι ύστερα χάθηκες

κι έγινε το δωμάτιο

μι'άγια σκήτη

και γέμισε Θεό...

 

Ποιητής SAILOR.

Πηγή

http://www.logoclub.gr/logotexniko-club/announcements/346-2009-05-16-20-40-31.pdf

 

Γιατί πετυχαίνω ! Matthew Napier.

Γιατί πετυχαίνω !

Πετυχαίνω γιατί είμαι πρόθυμη να κάνω πράγματα που οι άλλοι δεν κάνουν.

Αγωνίζομαι απέναντι σε κάθε πιθανότητα.

Θυσιάζομαι

Δεν είμαι αλυσοδεμένη από το φόβο, την ανασφάλεια ή την αμφιβολία.

Αισθάνομαι αυτά τα συναισθήματα.

-Τα καταπίνω και τα διώχνω στη μαυρίλα της κόλασης.

Εχω ως κίνητρο τις επιδόσεις και όχι την υπερηφάνεια.

Υπερηφάνεια καταναλώνει ο αδύναμος άνθρωπος

ο οποίος σκοτώνει την καρδιά του εσωτερικά.

Αν πέσω, θα σηκωθώ.

Αν χτυπηθώ, θα επιστρέψω.

Ποτέ δεν θα σταματήσω να βελτιώνομαι.

Ποτέ δεν θα το βάλω κάτω.

Γιαυτό πετυχαίνω !

Matthew Napier.

Την επόμενη ζωή μου θέλω να τη ζήσω ανάποδα. Γούντυ Άλλεν.

Την επόμενη ζωή μου θέλω να την ζήσω ανάποδα.

Ξεκινάς από νεκρός. - ‘Έτσι το γλιτώνεις αυτό.

... Μετά ξυπνάς σε ένα γηροκομείο και αισθάνεσαι κάθε μέρα και καλύτερα.

Σε πετάνε έξω από το γηροκομείο γιατί δεν είσαι πλέον τόσο γέρος.

Πηγαίνεις και εισπράττεις την σύνταξή σου

και μετά όταν αρχίζεις να δουλεύεις σου δίνουν δώρο ένα χρυσό ρολόι

και κάνουν πάρτι για σένα την πρώτη μέρα στην δουλειά.

Δουλεύεις τα επόμενα 40 χρόνια μέχρι να γίνεις νέος και να χαρείς την ζωή.

Κάνεις πάρτι, πίνεις αλκοόλ και γενικά είσαι ‘ατακτούλης'.

Μετά είσαι έτοιμος για το γυμνάσιο

Μετά πας στο δημοτικό, γίνεσαι παιδί, παίζεις.

Δεν έχεις ευθύνες, γίνεσαι βρέφος μέχρι τη στιγμή που γεννιέσαι.

Μετά περνάς 9 μήνες κολυμπώντας σε ένα πολυτελές σπά με όλα τα κομφόρ,

κεντρική θέρμανση και πλήρη εξυπηρέτηση,

μεγαλύτερο χώρο κάθε μέρα και - Νάτο !!

Τελειώνεις σαν ένας οργασμός..

Πιότερο και απο τους ανθρώπους, τα τραγούδια τους αγάπησα! Ναζίμ Χικμέτ.

Τὰ τραγούδια τῶν ἀνθρώπων

εἶναι πιὸ ὄμορφα ἀπ᾿ τοὺς ἴδιους

πιὸ βαριὰ ἀπὸ ἐλπίδα

πιὸ λυπημένα

πιὸ διαρκῆ

Πιότερο ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους,

τὰ τραγούδια τους ἀγάπησα.

Χωρὶς ἀνθρώπους μπόρεσα νὰ ζήσω,

ὅμως ποτὲ χωρὶς τραγούδια·

μοὔτυχε ν᾿ ἀπιστήσω κάποτε

στὴν πολυαγαπημένη μου,

ὅμως ποτέ μου στὸ τραγούδι

ποὺ τραγούδησα γι᾿ αὐτήν·

οὔτε ποτὲ καὶ τὰ τραγούδια

μ᾿ ἀπατήσανε

Ὅποια κι ἂν εἶναι ἡ γλῶσσα τους

πάντοτε τὰ τραγούδια τὰ κατάλαβα.

Σ' αὐτὸν τὸν κόσμο τίποτα

ἀπ᾿ ὅσα μπόρεσα νὰ πιῶ

καὶ νὰ γευτῶ

ἀπ᾿ ὅσες χῶρες γνώρισα

ἀπ᾿ ὅσα μπόρεσα ν᾿ ἀγγίξω

καὶ νὰ νιώσω

τίποτα, τίποτα

δὲ μ᾿ ἔκανε ἔτσι εὐτυχισμένο

ὅσο τὰ τραγούδια

Η ποίηση, βάλσαμο σε ένα πληγωμένο κόσμο. Μελισσάνθη.

Ποίηση είναι μία λέξη συνώνυμη με τη Δημιουργία.

Αλλά, γιατί απ'όλες τις τέχνες και τις επιστήμες του ανθρώπου,

ο έντεχνος λόγος έχει το προνόμιο να λέγεται Ποίηση

και ο λειτουργός της Ποιητής;

Νομίζω , πρόκειται για έναν θεμελιώδη διαχωρισμό,

ανάμεσα στην ιδιότητα του ποιητή

και σε όλες τις άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες.

Εναν διαχωρισμό που ανταποκρίνεται στο διπλό τρόπο

που έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε το αντικείμενο.

Τον Ανιδιοτελή και τον χρησιμοθηρικό.

Γι'αυτό κι ο παραπάνω διαχωρισμός

θα πρέπει να έχει την αρχή του από πολύ παλιά..

Ισως, από τότε που ο ανθρωπος πρωτοκοίταξε τον κόσμο,

που συνειδοποίησε την καταστροφική του δύναμη

πάνω στα πράγματα και τους άλλους και φοβήθηκε.

Και περίεβαλε τον ποιητή και το λειτούργημά του με Ιερότητα,

σαν δύναμη αντισταθμιστική.

Το τερατώδες της εποχής μας είναι γέννημα

της χρησιμοθηρικής αντίληψης του κόσμου,

ταυτόσημης με το πνεύμα της εκμετάλλευσης.

Μέσα σε ένα κόσμο οικοδομημένον πάνω στην υλική δύναμη,

ο ποιητής σήμερα, μαθαίνει ξαφνικά, ότι τον χρειάζονται.

Ξαναμαθαίνοντας οι άνθρωποι να κοιτάζουν τα πράγματα και αλλήλους

με τα μάτια του ποιητή,

ίσως τότε , μπορέσουν να αποκαταστήσουν τον Κόσμο

στην πρωταρχική του ομορφιά και Ιερότητα.

Μελισσάνθη. Οδοιπορικό (Ποιήματα 1930-1984)

Εκδόσεις Καστανιώτη